Zespół jelita drażliwego (ang. Irritable Bowel Syndrome, IBS) jest to przewlekła choroba jelit. Jej głównymi objawami są:

• – bóle brzucha (zwłaszcza związane z wypróżnianiem
• – zaburzenia rytmu wypróżnień (biegunki lub zaparcia)
• – przewlekłe i nawracające wzdęcia
• – uczucie niepełnego wypróżnienia
• – stolec z domieszką śluzu
• – objawy niezwiązane z przewodem pokarmowym (ból głowy, ból pleców, uczucie zmęczenia, częste oddawanie moczu)

Zwykle dolegliwości te zmniejszają się po wypróżnieniu.

Zaburzenia te nie mogą być spowodowane zmianami anatomicznymi w jelicie lub defektami w procesach przemiany materii. Żeby móc postawić diagnozę IBS objawy powinny utrzymywać się minimum 3 miesiące. Należy również wykluczyć obecność innych chorób jelit, np. chorobę Leśniowskiego-Crohna, wrzodziejące zapalenie jelita grubego czy celiakię. Choroba ta dotyka ok 10-20% dorosłych w Europie Zachodniej.

Częstość oddawania stolca pozwala nam określić, na który typ IBS chorujemy. Wyróżnia się trzy typy:

• – IBS z biegunką
• – IBS z zaparciem
• – IBS mieszany

IBS – przyczyny

Przyczyna występowania IBS nie jest do końca poznana, jednak najważniejszymi czynnikami w rozwoju tej choroby wydają się być zaburzenia pasażu jelitowego, zaburzenia regulacji osi mózg-jelito, czy zaburzenia mikroflory jelitowej. Badania wskazują również, że duże znaczenie w rozwoju IBS może mieć przewlekły stres oraz intensywny styl życia najczęściej złe odżywianie i stres. Najprawdopodobniej za rozwój IBS odpowiada kombinacja tych czynników.

Zespół jelita drażliwego – diagnostyka

Podejrzewasz u siebie IBS? Zastanawiasz się jakie badania należy wykonać, aby zdiagnozować zespół jelita drażliwego? W celu diagnostyki wykonuje się:

• – wodorowy test oddechowy z laktulozą 
• – badanie krótkołańcuchowych kwasów tłuszczowych w kale. 

Oprócz tego sprawdza się zgodność objawów z Kryteriami Rzymskimi IV, którymi jest ból brzucha nawracający minimum jeden dzień w tygodniu przez ostatnie trzy miesiące, któremu towarzyszą co najmniej dwie z następujących cech:

• – Związany z defekacją
• – Związany ze zmianą częstotliwości wypróżnień
• – Związany ze zmianą konsystencji stolca

Ważne jest również wykonanie diagnostyki różnicowej, która pozwoli wykluczyć obecność innych chorób jelit. W celu takiej diagnostyki wykonuje się endoskopię, a przede wszystkim:

• – sigmoidoskopię
• – kolonoskopię

IBS – wodorowy test oddechowy

Jednym ze sposobów zdiagnozowania zespołu jelita drażliwego jest wykonanie wodorowego testu oddechowego. Aby go wykonać pacjent musi być na czczo.

Przebieg wodorowego testu oddechowego:

• – Pacjent robi pomiar zerowy – wydmuchuje powietrze do specjalnego urządzenia (np. Gastrolyzer Gastro+)
• – Następnie pacjentowi podaje się do wypicia roztwór z laktulozą
• – Co 20 minut pacjent robi kontrolny pomiar na urządzeniu i zapisuje uzyskany wynik
• Po minimum 2 godzinach sprawdza się, jak wygląda rozkład uzyskanych pomiarów i albo kontynuuje się badanie, albo dokonuje interpretacji wyników

A potem zapraszam z wynikami na konsultację do gabinetu TWOJA DOBRA DIETA

Pozdrawiam

dr Kasia